Dag 7, 31 maart

Dag 7, 31 maart. Vanmorgen besloten nog een dag te blijven in Grand Junction. We liggen prima op schema voor San Francisco (zoals jullie weten draaien wij onze hand niet om voor een paar honderd kilometer) en het belooft weer een prachtige dag te worden. Komt bij dat ook de camping ons erg bevalt. Vanochtend eerst maar eens de was gedaan. Uiteraard mega wasmachines op de camping, die ook nog eens geen drol kosten. Het mooie van deze vakantie (eigenlijk is dat altijd zo op een camping) is dat we in gesprek komen met veel Amerikanen, zo ook vanochtend in de wasserette van de camping. Een gepensioneerd echtpaar uit Santa Barbara, nabij Los Angeles, die met hun Fifth wheeler, zo’n mega trailer op de pick-up, rondreizen, vonden het maar wat interessant om met Europeanen te praten. (voor ons andersom trouwens ook) Jim, de naam van de man, (Pam, zijn vrouw) had altijd gewerkt op van die grote grondmachines en was in zijn vrije tijd actief geweest bij de vrijwillige politie. Toen hij ontdekte dat ik zo’n 23 jaar bij de politie in Nederland had gewerkt, kwam hij hélemaal “los”. Ik denk dat we zo’n drie kwartier in gesprek zijn geweest. Prachtig om te zien dat de wereld voor de gemiddelde Amerikaan, daar was dit echtpaar een duidelijk voorbeeld van, er niet anders uitziet dan dat van ons. Zorgen over de toekomst van de kinderen in een wereld die snel verandert. Ook het milieu baarde hem zorgen. Hij liet mij foto’s zien van een meer vlak bij hun huis. Daarbij was duidelijk te zien dat er veel minder water in staat dan normaal. De plek waar normaal gesproken de boten in het water werden gereden, was nu alleen maar land. Het is al vier jaar op een rij veel te droog in California. Daarnaast is ook hier het gecrashte vliegtuig in Frankrijk nog steeds het gesprek van de dag. Wat voor een idioot neemt 149 mensen mee in zijn wens om te sterven. Naaste deze “zware” onderwerpen hebben we ook de luchtige zaken besproken. Zo hebben we de foto’s van hun huis bekeken, prachtig uiteraard. Het is het huis waar hij geboren en getogen is en na het overlijden van zijn ouders weer in is gaan wonen. Het huis stamt uit 1948, hout uiteraard. Een plaatje. We hebben ook veel gelachen over de verschillen tussen Amerikanen en Europeanen. Inmiddels was de was klaar, we namen afscheid van elkaar en gingen elk onze weg.
Vanmiddag zijn we de stad ingegaan. Een mooi centrum waar we gegeten hebben. Daarna boodschappen gedaan en een RV dealer bezocht. (zie ook foto’s op facebook). Na een kort gesprek met de eigenaar, waarbij we uitgelegd hadden geen klant te zullen worden maar wel graag eens in die mega fifth wheelers/trailers en motorhomes wilden kijken, konden we ongestoord alles wat er op het terrein stond, nieuw en tweede hands, bekijken. Elke keer als we instapten viel ons de bek (vergeef mij het taalgebruik) open. Wel iets oubollig, maar zo enorm groot en luxe.
Toen we vanmiddag terug kwamen op de camping reden we langs het gepensioneerde echtpaar uit Santa Barbara. Ze zwaaiden vol overgave naar ons, alsof we al jaren buren zijn. Kijk, dat zijn nu van die kleine dingen die deze reis ook zo leuk maakt.